Sande Ahase Irata

සැන්දෑ අහසේ ඉරට මුවාවෙන්

කාලය කවුළු දොරින් මිය යනවා

ඈත අතීතෙන් පියවර නඟමින්

කණවැල අල්ලන් කවුදෝ එනවා..

බලාපොරොත්තුව ලයට තුරුල් වී

ඈ එන පෙර මඟ බලා සිටිනවා..

දුකට මිහිර දෙන පාලුව තනිකම

මා වට දැවටී කඳුළු සලනවා..

අදත් එදා මෙන් නුපුරුදු සුවඳක්

ඒ අතරේ මා වෙතට ඇදෙනවා.