Ma Neth Kedelle

මා නෙත් කැදැල්ලේ සැතපීලා නිදැල්ලේ

දැවටී රන්දැලේ හද පුරා සැනසිලා

ආයෙත් ඉගිල්ලී පියඹාලා පිපාසෙන්

නොසරා මල් කැලේ

රොන් සොයාලා

බඹර තුඩු ගා නැති කුමුදු මලකින් පෙති

ගෙනෙමි දුර ඈත විලකින් බලා

ඒ මැද ඔඛෙ යහන සාදන්නෙ නා දල්ලෙනුයි

සුවඳ උලා

අරුණ පිණි බිංදුවයි පියුමෙ මකරන්දයයි

පොවමි මේ කුලක කලතා නිවා

ඉන්මතු කිසි දාක යන්නෙහිද හද රන් ලෙනේ

පහන නිවා