Kumariyak Wage Obata

කුමාරියක් වගේ ඔබට රුව දීලා ඇත

සිනා බිඳක් මට දෙන්නට හිත දීලා නැත

ඔබ සිනාසෙන්න නැහැ දන්නේ

පියාඹන්න සැරසෙන්නේ

අහංකාර බැලම කොයින්දෝ

ඇල ඉවුරේ ගුරු පාරේ

වැට අයිනේ අඩි පාරේ

මා දැකලා හැම වාරේ

ආ හා ඇයි රවන්නෙ මා දිහාද

පෙම්කරන්න අපි එපාද දැන්

ඈත තියා දුටු වේලේ

අහක බලා යන තාලේ

තාම දුරයි මගෙ කාලේ

ආ හා තරහ ගන්නෙ පව් නොවේද

ඇයි රවන්නෙ අපි එපාද දැන්