Awasanawata Rosa Malath

අවාසනාවට රෝස මලත් පරවෙයි

කඩා වැටෙන්නට උණු කඳුළක් වැලපෙයි

දරා ගන්න බැරි තරමට ආදරෙයි

ඔයා රත්තරන් වරදක් කළා නොවේ

ලියා හසුන්පත් තැන තැන හංගාපු

ගලා බොඳව යයි ඒ ඇස් දෙකෙන් තෙමූ

වලාකුලට රෑ සඳ නෑවිත් ඉඳපු

එකම දවස අද විතරද මගෙ දෙවිඳු

පතා නොසිටියත් සැප සම්පත් ඉසුරූ

මහා යදම් බැඳ සිතුවිලි සිර කරපු

මගේ නැගණියක් ලෙසින් සිතා මතූ

අවසර දෙන්නම් අපි හිත හඳාගමු